بستن مناسب نخ و ثبات آن یک عامل بسیار مهم بر روی نتیجه درمان ایمپلنت است. مواد و روشهای مختلفی برای بخیه در جراحی ایمپلنت وجود دارد. در محیط دهان بهترین متخصص ایمپلنت با یک آناتومی منحصر بفرد و وجود انواع میکروبها روبرو است که چالش برانگیز خواهد بود. در ادامه به مبحث انواع بخیه در جراحی ایمپلنت نیز می پردازیم:
عوامل مهم در حفره دهان
- دسترسی بسیار محدود عمل کننده
- وجود زبان و حرکت آن در حین کار
- الگوی بلع بیمار
که تمام اینها باعث می شود قدرت مانور عمل کننده کاهش یابد. بعلاوه ثبات لبه های زخم التیام ممکن است به علت محیط آبی و مرطوب دهان تحت تاثیر قرار گیرد. متعاقبا کلونیزاسیون ها ممکن است التیام زخم را به تاخیر بیاندازند. تاثیر منفی جویدن دائم و بلعیدن برروی زخمهای ناحیه دهان نیزغیرقابل انکار است. رفتارهای شخص مثل سیگار و رعایت بهداشت پایین دهان نیز تاثیر منفی برروی نتیجه جراحی دارند.
بصورت کلی مطلوب است که لبه های زخم به هم برسند و التیام بصورت اولیه (primary intention) صورت گیرد. این عمل باعث می شود که تحلیل استخوان و لثه اطراف دندانها متعاقب جراحی کمتر صورت بگیرد.
التیام زخم و انواع روش های بستن زخم
التیام زخم بصورت کلی وابسته به تشکیل و بلوغ لخته خونی در ناحیه جراحی شده می باشد. انتخاب مناسب نوع نخ و روش مناسب آن مستلزم فهم کامل فیزیولوژی زخم است.
شایعترین تکنیک برای بستن زخم استفاده از نخ بخیه است هرچند اخیرا از چسب های بافتی مثل سیانوآکریلات نیز برای بستن زخم استفاده می شود.که بخصوص برای بستن زخمهای پوستی بسیار مفید هستند.
مزایای چسب های بافتی
- اثرات ضد باکتریایی
- ضد خونریزی
- کاهش زمان جراحی
معایب چسب های بافتی
- سختی اعمال آنها
- افزایش زمان التیام
- ثبات ناکافی لبه های زخم
در نتیجه چسب های بافتی سیانوآکریلات نمی توانند لبه های زخم را به صورت ثابت در کنار هم قرار دهند در نتیجه برای بسیاری از جراحی های دهان مناسب نیستند.
بیشتر بخوانید: سوزن بخیه ایمپلنت
پیدایش انواع نخ های بخیه
در قرن بیستم از بخیه در جراحی ایمپلنت طبیعی مثل silk و cotton و linen استفاده می شد.
۱- نخ بخیه سیلک:
مقاومت بالایی به پاره شدن دارد ولی باعث واکنش جسم خارجی در بدن می شود ولی به علت کشش مناسب آنها علیرغم عدم سازگاری مناسب با بافت های بدن بصورت گسترده استفاده می شوند. از معایب دیگر نخ بخیه سیلک کلونیزاسیون باکتریای برروی آن است. در نتیجه برای زمان طولانی نمی توان آنها را در دهان نگاه داشت.
۲- نخ بخیه کات گوت (catgut):
این نخ از زیر مخاط روده گوسفند و گوساله تهیه می شود. در طی ۱۴-۶ روز این نخ قوام خود را از دست میدهد و مستعد به تحلیل آنزیماتیک می شود. آغشته کردن کات گوت به مواد شیمیایی نیز از تحلیل آن جلوگیری نمی کند. در بافتهای نرم این نخ باعث التهاب می شود در نتیجه در بسیاری از جراحی لثه دیگر استفاده نمی شود.
۳- نخ بخیه سنتتیک (غیرطبیعی):
امروزه در جراحی های لثه نخ های سنتتیک بصورت غالب استفاده می شوند.
براساس نوع رفتار آنها به دو گروه تقسیم می شوند:
- قابل جذب
- غیر قابل جذب
یک تقسیم بندی دیگر آنها بصورت زیر است:
- منوفیلامنت (تک رشته ای)
- پلی فیلامنت (چند رشته ای)
بعلت اینکه نخ های پلی فیلامنت مستعد آلودگی و عفونت زخم هستند در نتیجه نخ های منوفیلامنت ارجح هستند. نخ سودومنوفیلامنت به نخ های پلی فیلامنتی گفته می شود که توسط یک لایه پوشانده شده و عملا تبدیل به یک رشته ای شده اند ولی دارای خصوصیات مناسبی نیستند و در حین عمل پوشش روی آنها معمولا کند می شود که تکه های کند شده باعث تحریک سیستم ایمنی و ایجاد التهاب می شوند.
مزایای نخ های سنتتیک:
- خصوصیات فیزیکی مطلوب
- سازگاری بافتی مناسب آنها
موارد مورد استفاده برای نخ های سنتتیک:
- آمین (پلی امید)
- کربوهیدرات غیر اشباع (polyoletins)
- الکل اسیید(پلی استر)
- گلی کولیک اسید نیز که نوعی از پلی استر است (الکل و اسید)
نخ بخیه سنتتیک غیر قابل جذب:
مواردی که به صورت مرسوم برای نخ های منوفیلامان استفاده می شوند دارای قطر ۱/۰ تا ۰۱/۰ میلی متر می باشند و معمولا از جنس پلی آمید می باشند. معمولا در این نخها واکنش های بافتی نادر است.
برای کاشت ایمپلنت فوری توسط دکتر میثم آریام با دندانپزشکی کسرا تماس بگیرید. در صفحه تماس با ما می توانید تمامی آدرس ها و تلفن های ما را مشاهده کنید.