مطالعات فعلی پیشنهاد می کنند که مارژین روکش ایمپلنت تا ۲ میلی متر زیر لثه می تواند قرار گیرد.
این امر معمولا با اهدف زیر انجام میگیرد:
- مخفی کردن محل تماس روکش با اباتمنت.
- بهتر کردن فرم روکش.
- جلوگیری از مشخص شدن فلز اباتمنت پس از تحلیل لثه در سالهای بعد.
این محاسن باعث شده است که قرار گیری زیر لثه روکش ایمپلنت همچنان محبوب باقی بماند، علیرغم اینکه شاید در این صورت نتوان تمام سمان (چسب) اضافه را خارج کرد. البته کم کم آگاهی در مورد سمان های باقی مانده در حال افزایش است. به صورت کلی سمان باقی مانده می تواند باعث بیماری های لثه تاخیری پس از تحویل پروتز ایمپلنت باشد.
البته علل دیگر آن نیز می تواند موارد زیر باشد:
- بهداشت بد دهان.
- سیگار.
- تاریخچه عفونت لثه.
طریقه صحیح قرار گرفتن روکش ایمپلنت
قرار گیری روکش ایمپلنت در حد لثه:
به صورت کلی مشخص شده است که هرچه قدر روکش ایمپلنت به صورت عمیق تر در لثه قرار بگیرد، احتمال پاک نشدن تمام سمان (چسب) روکش افزایش می یابد و تنها وقتی می توان از پاک شدن تمام سمان (چسب) روکش ایمپلنت اطمینان حاصل کرد که روکش حداکثر در حد لثه (و نه در زیر لثه) باشد. پس کلا هرچه قدر که سعی شود روکش به صورت دقیق چسبانده شود با این وجود مقداری سمان (چسب) در لثه اطراف ایمپلنت باقی می ماند.
تاثیر نیروی هیدرولیک حاصل از قرار گیری روکش ایمپلنت:
در حین نشستن روکش نیروی هیدرولیک ایجاد شده باعث فرو رفتن سمان به درون لثه می شود و حتی در بعضی اوقات می تواند باعث پاره شدن اتصالات فایبری عمودی لثه به استخوان شود.
باید توجه شود که اتصالات لثه در اطراف ایمپلنت به سختی و مقاومت اتصالات لثه در اطراف دندان نمی باشد و به سادگی توسط نیروهای هیدرولیکی حاصل از سمان (اضافی) می تواند پاره شود. بنابراین در زمان سمان کردن (چسباندن) روکش ایمپلنت باید تمهیداتی در نظر گرفته شود.
تاثیر نوع سمان:
البته نوع سمان و خواص و حلالیت آن بر روی لثه تاثیر گذار است. مثلا نشان داده شده است که سمان (چسب) رزینی به سختی از کنار روکش پاک می شوند و برای چسباندن روکش ایمپلنت از همه نامناسب تر هستند.
در ضمن تلاش برای برداشت سمان های چسبنده باعث خط انداختن (Scratching) برروی فلز اباتمنت می شود که باعث تجمع جرم و پلاک برروی آن می شود. با این وجود سمان های گلاس آینومر مدیفای شده توسط رزین محبوب ترین نوع سمان مورد استفاده در آمریکا می باشد.
توصیه می شود از سمان هایی استفاده شود که قدرت چسبندگی آنها کمتر می باشد مثل:
زینک فسفات که خواص آن برتر و مناسب تر از بقیه سمان ها می باشد.
تشخیص سمان اضافه با رادیوگرافی
البته باید ذکر شود که رادیوگرافی هم برای کشف سمان اضافی گاهی به کار می آید و البته روش کاملی نیست و در صورتی که سمان در لینگوال و باکال ایمپلنت باشد با رادیوگرافی قابل کشف نیست و در صورتی که قطعات باقی مانده کوچک تر از ۲ میلی متر باشد در رادیوگرافی قابل کشف نیست.
یک راه جایگزینی برای روکش های سمان شونده روکش های سمان و پیچ شونده هستند (screw and cement retaned).
کاهش میزان سمان باقی مانده در کنار روکش
راه های مختلفی برای کاهش میزان سمان باقی مانده در کنار روکش پیشنها شده است:
- استفاده از اباتمنت کپی copy abutment.
- راه خروج سمان (vent).
- کاهش میزان سمان مصرفی.
اضافات سمان در زیر لثه را می توان به عنوان artificial calculus در نظر گرفت.
علائم سمان اضافی
- تورم.
- خونریزی.
- تحلیل استخوان.
علائم از یک هفته تا چند ماه امکان دارد ایجاد شود که به آن early peritmplantitis گویند. در مواردی امکان دارد این علائم حتی پس از چند سال ایجاد شود که به آن Delayed peritmplantitis گفته می شود.
نتیجه گیری:
- هرچقدر که موقعیت لبه روکش پایین تر باشد احتمال میزان کشف نشده سمان بالاتر میرود.
- در نواحی خلفی بهتر است لبه روکش در حد لثه باشد.
- در نواحی قدامی حداکثر ۲ الی ۳ میلی متر زیر لثه باشد.
- رادیوگرافی به عنوان یک راه درمان مکمل (و نه اصلی) برای کاهش سمان اضافی می تواند استفاده شود.
بیشتر بخوانید: تاثیر اضافات سمان یا چسب روکش ایمپلنت
ارائه خدمات کاشت ایمپلنت معمولی و کاشت ایمپلنت فوری توسط دکتر آریام بهترین متخصص ایمپلنت در تهران در دندانپزشکی کسرا انجام می شود. کافیست برای دریافت نوبت، با ما تماس بگیرید.