قرار دادن ایمپلنت پس از کشیدن دندان در ناحیه زیبایی به صورت روزانه در کار های دندانپزشکی انجام می شود. امروزه متخصص ایمپلنت از میان گزینه های مختلف درمانی باید یکی را انتخاب کند. این تصمیم باید بر اساس آزمایشات رادیوگرافی و کلینیکی صورت گیرد.
در مورد زمان بندی قرار دادن ایمپلنت پس از کشیدن دندان چند گزینه وجود دارد
- تیپ ۱: قراردهی فوری ایمپلنت پس از کشیدن دندان (Immediate).
- تیپ ۲: قرار دهی زود هنگام پس از التیام لثه (۴ تا ۸ هفته پس از کشیدن دندان) (early).
- تیپ ۳: قراردهی زود هنگام ایمپلنت بعد از التیام استخوان (۱۲ تا ۱۶ هفته بعد کشیدن دندان) (early).
- تیپ ۴: قراردهی تاخیری ایمپلنت (۶ ماه و کشیدن دندان) (late).
آزمایشات قبل از شروع کار
هدف اولیه پس از انجام ایمپلنت:
- درمان زیبایی متعادل به همراه ماندگاری بالا.
- پایین بودن ریسک مشکلات.
- ثبات طولانی مدت بافت های اطراف ایمپلنت.
اهداف ثانویه پس از انجام ایمپلنت:
- تعداد پایین جراحی های انجام شده.
- پایین بودن درد و ناراحتی بیمار.
- دوره التیام کوتاه پس از جراحی.
البته جذاب بودن اهداف ثانویه برای بیمار و پزشک، نباید باعث به خطر افتادن اهداف اولیه شود.
آزمایشات کلینیکی و رادیوگرافی
پایه و اساس نتایج قابل پیش بینی، آزمایشات کامل قبل از کار همراه با ارزیابی ریسک و ملاحظات زیبایی می باشد. این آزمایش ها باید قبل از کشیدن دندان انجام شود. علاوه بر ریسک فاکتور های پزشکی و سیگار، آناتومی موضعی ناحیه باید به دقت بررسی شود. در صورتی که دندان کاندید کشیدن تحلیل استخوان (عمق پروب) بزرگ تر و مساوی ۶ میلی متر باشد و ترشح چرک نشان دهد، قرار دهی ایمپلنت فوری (تیپ ۱) قابل انجام نیست.
معیار های انتخاب روش درمانی early (تیپ ۲)
قرار دادن ایمپلنت پس از ۴ تا ۸ هفته و پس از التیام بافت نرم وقتی ۳ پیش نیاز وجود داشته باشد انتخاب می شود:
- استخوان سطح بیرونی (باکال) حفره دندان کشیده شده نازک و یا ناقص باشد (<1 میلی متر).
- حجم استخوان برای به دست آوردن ثبات ایمپلنت کافی باشد.
- حفره ازعرض مناسبی برخوردار باشد (>6 میلی متر).
معمولا در ۹۰ درصد موارد در دندان های قدام بالا پس از کشیدن دندان استخوان یا بسیار نازک است یا وجود ندارد. پس چون برای گذاشتن ایمپلنت فوری نیاز به استخوان ضخیم داریم، در ۱۰ درصد موارد امکان گذاشتن فوری ایمپلنت وجود دارد. در نتیجه روش early 4 تا ۸ هفته، بعد شایع ترین روش مورد استفاده در این ناحیه است.
پروسه های جراحی برای روش early به همراه تقویت استخوان
اولین قدم درمان، کشیدن محتاطانه دندان به طریقی که کمترین آسیب به استخوان های باقی مانده برسد. توجه داشته باشید که برای این منظور لثه نباید شکافته شود تا استخوان متعاقب کشیدن دندان تحلیل نرود. وقتی یک دندان تا حدودی سالم باشد و عصب کشی نشده باشد و درون آن پین نباشد، معمولا به سادگی قابل خارج کردن می باشند، در غیر این صورت کشیدن دندان تبدیل به یک چالش واقعی می شود.
پس از کشیدن دندان در صورتی که نباید گذاشتن زود هنگام (eraly) ایمپلنت باشد، هیچ گونه ماده ای درون حفره گذاشته نمی شود و فقط یک کلاژن برای تثبیت لخته خون در حفره قرار داده می شود. می توان یک یا دو بخیه منفرد برای تثبیت کلاژن زد. در طی مدت این ۴ تا ۸ هفته بیمار از یک پروتز موقت متحرک (فیلیپر) استفاده خواهد کرد. البته در صورت تمایل بیمار می توان از پروتز های ثابت نیز استفاده کرد (مانند مریلند بریج یا FRC). مقایسه بین پروتز ثابت و پروتز متحرک در مقاله ای جدا برای شما شرح داده شده است.
جراحی ایمپلنت: تکنیک برش و کنار زدن لثه
جراحی ایمپلنت باید در بالا ترین استاندارد بهداشتی برای کاهش ریسک آلودگی با باکتری های خارجی دهانی انجام شود. بنابراین ضد عفونی پوست دور دهان با محلول های الکلی و دهان شویه های کلرهگزیدین صورت می گیرد. جراحی تحت بی حسی موضعی با آرتیکائین ۴ درصد انجام خواهد شد. وقتی بیمار بسیار مضطرب باشد آرام بخشی اضافه توسط میدازولام (۵ میلی گرم عضلانی ۲۰ دقیقه قبل از جراحی) انجام خواهد شد.
قرار دهی ایمپلنت
برای هر ایمپلنت یک استاندارد خاص وجود دارد. بسیار مهم است که ایمپلنت از لحاظ موقعیت ۳ بعدی در محل مناسب قرار گیرد و از طرفین به هیچ دندانی نزدیک نباشد. استفاده از ایمپلنت های دارای platform switching ارجح است چون دارای حداقل تحلیل استخوان در طی دوران التیام و در دراز مدت هستند.
تقویت استخوان
این کار به صورت دو لایه انجام می شود. در لایه اول استخوان به دست آمده خود بیمار گذاشته می شود و در لایه دوم ترجیحا یک زنو گرفت قرار داده می شود و سپس با دو لایه ممبران غیر کراس لینک ناحیه پوشانده می شود. بهتر است از بخیه های غیر قابل جذب (۰-۵ و ۰-۶) استفاده شود.
در صورتی که بیمار از یک پروتز متحرک استفاده می کند بهتر است که لبه های آن در ناحیه جراحی کوتاه شود. به بیمار ضد درد برای کنترل درد های پس از عمل داده می شود. آنتی بیوتیک هم باید ۲ ساعت قبل از جراحی شروع شده باشد و تا ۲ روز پس از جراحی هم ادامه یابد (آگمنتین). از بیمار خواسته می شود که ناحیه جراحی را مسواک نزند و در عوض دهان شویه کلرهگزیدین گلوکونات را دو بار در روز استفاده کند.
زمان التیام
به صورت روتین باید بیمار در روز پس از جراحی ملاقات شود. ناحیه جراحی به دقت تمیز می شود و به بیمار یاد آوری می شود که ناحیه جراحی را مسواک نزند و از دهان شویه استفاده کند. در مواردی که پزشک احساس می کند وضعیت به سمت هماتوم پیش می رود، آنتی بیوتیک را چند روز اضافه می کند. در ادامه هم بیمار باید دوبار در هفته ویزیت شود.
بخیه های برش های عمودی ۷ روز پس از جراحی و بخیه های راس ایمپلنت ۱۴ روز بعد در آورده می شوند. در موارد روتین ۸ هفته پس از جراحی بیمار فراخوانده می شود. عکس رادیوگرافی پری اپیکال گرفته می شود و لثه راس ایمپلنت توسط تیغه ۱۲b به طریقه پانچ برداشته می شود و سپس کاور اسکرو باز می شود و با یک فرم دهنده لثه (Gingival Former) جایگزین می شود. ترجیحا در نواحی قدامی از روکش های پیچ شونده (screw retained) استفاده می شود. برای کسب اطلاعات در مورد روکش چسب شونده و پیچ شونده به لینک مربوطه مراجعه کنید.
مزیت های ایمپلنت گذاری زود هنگام (early)
وقتی برای گذاشتن ایمپلنت ۴ تا ۸ هفته پس از کشیدن دندان صبر می کنیم، لثه کراتنیده بیمار ۳ تا ۵ میلی متر رشد می کند و ضخیم تر می شود و در صورت وجود عفونت در ناحیه، مرتفع می شود. افزایش عرض و ضخامت بافت نرم پس از ۸ هفته، نیاز به پیوند های لثه را در آینده کمتر می کند که باعث کاهش درد و ناراحتی بیمار و هزینه های وی می شود.
برخی سوالات رایج در انجام پروسه پیوند استخوان
مزیت استفاده از استخوان های خود بیمار در پیوند استخوان چیست؟
استخوان های خود بیمار دارای فاکتور های رشدی هستند که باعث تشدید سرعت و حجم تشکیل استخوان جدید می شود.
اهمیت غشای کلاژنی در پروسه های پیوند استخوان (GBR) چیست؟
استفاده از غشای کلاژنی باعث ساخته شدن بیشتر استخوان می شود.
نتیجه گیری:
بر اساس اطلاعات موجود در زمینه بیولوژی بافت و اطلاعات کلینیکی، بهترین متخصص ایمپلنت باید از میان چهار گزینه زمانی برای قرار دادن ایمپلنت یکی را برگزیند. در قدام فک بالا نتایج زیبایی و ثبات دراز مدت بافت های اطراف ایمپلنت بسیار مهم هستند. در ۸۰ درصد موارد ایمپلنت قدام فک بالا از تیپ ۲ جایگذاری (۴ تا ۸ هفته پس از کشیدن دندان) استفاده می شود. این روش امکان التیام لثه، حذف عفونت را می دهد و وقتی لثه بازسازی شده باشد پروسه های تقویت استخوان هم ساده تر و بهتری انجام می شود. موارد کاربرد تیپ ۳ (۱۲ تا ۱۶ هفته) حدود ۱ تا ۳ درصد موارد ایمپلنت قدام فک بالا می باشد و فقط محدود به مواردی می شود که ضایعه های وسیع در ناحیه انتهای ریشه داشته باشیم.