پس زدن ایمپلنت توسط بدن امری بسیار نادر است ولی بدان معنا نیست که کاشت دچار شکست نمی شود و این دو مطلب کاملا با هم متفاوت هستند. پس زدن به معنای واکنش جسم خارجی بسیار نادر است و چون ایمپلنت یک جسم خنثی و سازگار با بدن است، به خودی خود واکنش های التهابی بدن را بر انگیخته نمی کند.
علل عدم موفقیت ایمپلنت چیست
- علل زود هنگام:
– سیگار و شرایط پزشکی بیمار ( دیابت کنترل نشده و … ).
– خصوصیات ایمپلنت از نظر سطح و فرم.
– عفونت.
– ترومای جراحی ( آسیب جراحی ).
– شست و شوی کم و بالا رفت دمای استخوان.
– استخوان در کیفیت و کمیت نا مناسب.
– کاشت ایمپلنت در ناحیه ای که تازه دندان کشیده شده است ( Fresh Socket ).
دو مورد آخر که بیان شد از مهم ترین موارد این علل هستند.
- علل دراز مدت:
بیشترین میزان شکست مربوط به کاشت نا مناسب از نظر زاویه و محل نا مناسب ایمپلنت است که باعث فشار آمدن نیروی زیاد به ایمپلنت و بقیه اتصالات آن می شود و می تواند منجر به شکست و لق شدن پی در پی روکش و شل شدن پیچ دوم ( اباتمنت ) شود.
یکی از علل بسیار مهم در عدم موفقیت دراز مدت، دندان قروچه ( بروکسیم ) می باشد و این بیماران حتما باید از گارد شبانه ( night guard ) استفاده کنند.
به صورت ایده آل محل ایمپلنت کجاست
- پلت فرم ایمپلنت ( قسمت مسطح بالا ) باید ۳ تا ۵ میلی متر عمیق تر از دندان متناظر آن باشد.
- اطراف کاشت، باید حداقل ۱ میلی متر استخوان باشد.
- وقتی چند ناحیه مجاور ایمپلنت شود، نتیجه زیبا تر است یا یک ناحیه: یک ناحیه زیرا وقتی برای چند ناحیه مجاور انجام می شود احتمال خطا بالا می رود.
توجه داشته باشید ایمپلنت نا مناسب کاشته شده دارای مشکلات بسیاری است و در آوردن آن از فک جوش خورده بسیار سخت است و آسیب های جبران نا پذیری را به دنبال دارد.
نقش بافت نرم در موفقیت ایمپلنت
وضعیت بافت نرم ( لثه ) را حتی قبل از کشیدن دندان باید بررسی کرد و در صورت نیاز ملاحظات خاص را انجام داد. توجه داشته باشید که در صورت عدم بهداشت مناسب وضعیت لثه، در اطراف ایمپلنت التهاب ایجاد می شود که به آن Peri Implantitis گفته می شود که یک وضعیت مخرب پیش رونده است و هیچ شواهد محکمی مبنی بر توقف آن با درمان های غیر جراحی وجود ندارد و در خیلی از موارد تنها راه حل در آوردن آن است. پس یک ایمپلنت با برند مناسب، خوب کار گذاشته شده توسط پزشک ماهر و بهترین متخصص ایمپلنت و با رعایت بهداشت مناسب توسط بیمار یک درمان موفق است.
با انتخاب درست بیمار و بررسی های مناسب کلینیکی و رادیو گرافی ( در صورت لزوم تهیه قالب اولیه از بیمار ) و ارائه یک طرح درمان مناسب برای بیمار، ایمپلنت می تواند یک درمان دراز مدت از لحاظ عملکرد و زیبایی باشد.
چکاپ دوره ای یک امر ضروری است تا اگر مشکلی به وجود آمده باشد در همان مراحل اولیه رفع شود. به صورت کلی میزان موفقیت ایمپلنت طی ۱۰ سال در مقالات مختلف بین ۹۰ تا ۹۵ درصد گزارش شده است.
عوامل موفقیت ایمپلنت
- شرایط استخوان لثه.
- متخصص لثه.
- نوع برند ایمپلنت.
- مراقبت های پس از انجام کار.
ترتیب موفقیت ایمپلنت در نواحی مختلف فک کدام است
- ردیف جلو فک پایین: ۹۷%.
- ردیف جلو فک بالا: ۹۵%.
- خلف فکین: حدودا ۹۱%.
و در کل حدود ۹۵% می باشد.
مشکلات اولیه به ترتیب پس از جراحی کدامند
- خون ریزی از ناحیه.
- عفونت.
- درد.
موارد عدم تجویز نسبی ایمپلنت که البته با ملاحظاتی قابل انجام است، کدامند
- بیماران دارای صرع
- کودکان و نوجوانان.
- بیماران دارای اندوکاردیت قلبی.
- تاریخچه استئورادیونکروز ( نکروز شدن استخوان حاصل از رادیوتراپی فک ).
- افراد سیگاری.
- افرادی که دیابت آن ها کنترل نشده است.
موارد عدم تجویز قطعی ایمپلنت کدام است
- بیماران با سابقه سکته قلبی.
- مشکلات عروقی – مغزی.
- وضعیت انعقادی بسیار نا مناسب ( مستعد به خون ریزی شدید ).
- پیوند قلب.
- بیماران دارای سرکوب ایمنی.
- درمان فعال بدخیمی.
- معتادان.
- مشکلات روانی.
در موارد شکست زود هنگام ایمپلنت پس از جراحی چه اتفاقی می افتد
جای این که استخوان، ایملنت را در بر گیرد و به آن جوش بخورد، توسط بافت لثه احاطه می شود که در این صورت باید آن را خارج کرد و یا همان لحظه یک ایمپلنت با سایز بزرگ تر قرار داد و یا پس از مدتی ایمپلنت دیگری گذاشت.
عواملی که باعث به تاخیر افتادن انجام ایمپلنت می شود، چیست
- تحلیل لثه.
- تحلیل استخوان در تمام ابعاد.
که این موارد باعث بالا رفتن هزینه بیمار و پایین آمدن احتمال موفقیت می شود.
آیا مصرف آنتی بیوتیک قبل جراحی تاثیری دارد
بله، موارد مربوط به شکست را کاهش می دهد.
بنابراین به صورت کلی ایمپلنت درمان بسیار موفقی است که احتمال پس زدن آن توسط بدن بسیار نادر است و در حال حاضر به عنوان استاندارد طلایی درمانی های جایگزینی دندان پزشکی به حساب می آید.